Door de ogen van een fysiotherapeut – september 2020
Lees hier een nieuwe poging om mijn ‘blik op’ op papier te zetten. Ik realiseer mij dat de afgelopen maanden vol hebben gezeten met aanpassingen rondom COVID-19, werken en studeren. Iedereen mag immers weer door de fysiotherapeut gezien worden en thuiswerken heeft over het algemeen niet de beste invloed op de fysiek. Na weken met drukte van de studie, heb ik mijn master inmiddels afgerond (!). Deze week wordt de vloer op de Dieperpoellaan vervangen en ik zit nu braaf te wachten totdat de Keiser-apparatuur is afgekoppeld zodat de mannen van de vloer komende week hun gang kunnen gaan.
Waar we een aantal maanden geleden nog moesten dromen van een wedstrijd op het voetbalveld (ik dan), is het inmiddels realiteit. Want ondanks de corona-maatregelen buiten de velden, mogen we op het veld de heilige 1.5m grens overschrijden en lekker een potje spelen. En wie zullen wij dan zijn om niet direct 2x per week een wedstrijd te spelen en een keer of vier per week op het veld te staan.
Voor ons stroomt het werk binnen, want helaas kunnen niet alle lichamen deze belasting direct aan. De rustperiode heeft er bij veel kinderen ook nog eens voor gezorgd dat het lijf de groeispurt heeft ingezet en dus extra reden om de belasting goed op te bouwen. Maar ja, we mogen weer…
Welkom in de tijd van topsport. Want men hockeyt, voetbalt of tennist niet meer, spelers trainen om de nieuwe Croon, Messi of Nadal te zijn. Trainen met het eigen team, het liefst 3xpw, individuele trainingen voor de techniek, daarnaast wordt er krachttraining thuis gedaan en nog een rondje hardgelopen. Zo kwam ik van de week een jongen met z’n vader tegen in de supermarkt, ik gok een jaar of 12; ‘Pap, mag ik met jou mee hardlopen komende weken, dan kan ik een beetje aan mijn conditie werken.’ ‘Je traint toch al drie keer met je team?’ ‘Ja, maar dat is toch heel anders?!’ Ik zei het toch? Topsport.
En bij (top)sport komen blessures kijken. Je presteert namelijk op de toppen van je kunnen en dat betekent tegelijkertijd dat je balanceert op de grenzen van je kunnen. Blessures zijn er in alle soorten en maten, de ene hamstringscheur is de andere niet en voor iedereen past een andere aanpak. Laat dat nou precies zijn waarom ik mijn vak zo leuk vind.
Vanaf maandag sta ik weer voor jullie klaar!
Christa
